Сказка «Как осел у собаки учился»

བོང་བུས་ཁྱི་ལ་སློབ་སྦྱོང་བྱེད་པ།

མི་ཞིག་གིས་བོང་བུ་གཅིག་དང་ཁྱི་གཅིག་གསོས་ཡོད་ཅིང་།  བོང་བུ་ནི་ཁང་པའི་ཕྱིའི་བོང་ཚང་ ནང་དུ་བཅུག་གི་ཡོད་པ་དང་ཁྱི་ནི་སྦྱིན་བདག་དང་མཉམ་དུ་ཁང་པ་གཅིག་གི་ནང་དུ་སྡོད་ཀྱི་ཡོད།   ཁྱི་ནི་ནང་ཚང་གི་གཅེས་ཁྱི་ཡིན་པ་དང་ཁྱིས་མིའི་དགའ་གཅེས་ཐོབ་པ་བྱེད་ཐུབ་པས་སྦྱིན་བདག་གིས་རྟག་ཏུ་ཟས་ཞིམ་པོ་སྟེར་སྟབས་ཁྱིས་དགའ་པོའི་ངང་མཇུག་མ་དབྱུག་དབྱུག་བྱེད་པ་དང་སྦྱིན་བདག་གི་རྐང་པར་འཁྲིས་བཞིན་སྐད་རྒྱག་པ་དང་མཆོངས་རྒྱག་རྒྱག་གི་ཡོད་སྟབས་སྦྱིན་བདག་དགའ་ནས་དགོད་འཚེར་འཚེར་ཡོང་བ་བྱེད་ཐུབ།  མཚམས་རེ་སྦྱིན་བདག་གིས་ཁོ་པང་དུ་ཉར་ནས་མགོ་ལ་བྱིལ་བྱིལ་བྱེད་པ་དང་ལུས་ཀྱི་སྤུ་རྣམས་ཤད་ནས་ཧ་ཅང་དགའ་པོ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་པ་རེད། བོང་ཚང་ནང་དུ་ཡོད་པའི་བོང་བུས་སྣང་ཚུལ་དེ་དག་མཐོང་སྐབས་སེམས་སྐྱིད་པོ་མེད་པ་རེད།    བོང་བུའི་བསམ་པར་  “ཧེ།  ཁོས་ཉིན་ལྟར་ལས་གང་ཡང་མ་བྱས་པར་སྐད་རྒྱག་ཙམ་རྒྱག་ ཙམ་དང་འཕག་མཆོངས་རྒྱག་ཙམ་ལས་མི་བྱེད་པར་ལྟོ་ཞིམ་པ་ཁོར་སྟེར་བ་དང་ད་དུང་སྦྱིན་བདག་ གིས་པང་དུ་ཉར་ནས་སྡོད་ཀྱི་འདུག ངས་རང་འཐག་འཐེན་པ་དང་།  དབོར་འདྲེན་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་ ཀྱང་ཟ་ཡས་ནི་གཟན་དང་གྲོ་ཙམ་ཡིན་པ་མ་ཟད།  ད་དུང་སྦྱིན་བདག་གིས་ང་ལ་ཚིག་སྙན་ཚིག་ གཅིག་ཀྱང་ བཤད་པ་ཐོས་མྱོང་མེད།   དངོས་གནས་དྲང་པོ་མི་འདུག” བསམས་སོ།  དོ་མཉམ་མེད་པའི་བསམ་པ་དེ་ཤུགས་ཇེ་ཆེར་སོང་ནས་ཉིན་ཞིག་བོང་བུར་ཡ་མཚན་གྱི་ བསམ་པ་ཞིག་བྱུང་སྟེ་ཁྱིའི་བྱེད་སྟངས་ལ་སློབ་སྦྱོང་བྱེད་རྒྱུའི་ཐག་གཅོད་བྱས།  ཉིན་ཤས་སོང་རྗེས་སྦྱིན་བདག་ཧོལ་རྒྱུག་དུ་སོང་ནས་བོང་ཚང་རྒྱག་རྒྱུ་བརྗེད་སྟབས་ཁོ་ལ་གོ་སྐབས་ཤིག་ཐོབ།  བོང་བུས་མར་དོན་ནས་སྦྱིན་བདག་གི་ཁང་པའི་ནང་ དུ་འཛུལ་ཞིང་།  བོང་བུ་ནི་སྦྱིན་བདག་གི་ཁང་པའི་ནང་གཏན་ནས་ཡོང་མྱོང་མེད་སྟབས་སྦྱིན་བདག་ཞེད་ཐག་ཆོད་ནས་ཁ་ཆེན་གདང་སྟེ་སྐད་ཆ་ཚིག་གཅིག་ཀྱང་ཤོད་ མི་ཐུབ་པར་གྱུར།  བོང་བུས་ལམ་སེང་ ཤུགས་གང་ཡོད་བརྒྱབ་ནས་མཇུག་མ་དབྱུག་དབྱུག་བྱེད་བཞིན་པར་སྦྱིན་བདག་གི་ཕྱོགས་སུ་སོང་བས་་་སིང་་་ཞེས་པའི་སྒྲ་དང་བཅས་སྒྲོག་ཙེའི་སྟེང་གི་ཇ་དཀར་མཇུགས་མས་དབྱུགས་ནས་བཅག་ པ་མ་ཟད།   བོང་བུས་སྦྱིན་བདག་གི་འགྲམ་དུ་བཅར་ནས་ཁྱིའི་འཕག་མཆོངས་རྒྱག་སྟངས་ལ་ ལད་མོ་བྱེད་བཞིན་པར་སྦྱིན་བདག་ལ་སྐོར་བཞིན་འཕག་མཆོངས་གང་བྱུང་དུ་བརྒྱབ་པ་དང་།  ད་དུང་ལྕེ་བསྣར་ནས་སྦྱིན་བདག་གི་ལག་ལ་ལྕེ་ལྡག་བརྒྱབ་ནས་སྦྱིན་བདག་དགའ་ནས་གད་མོ་ ཧ་ཧ་དགོད་པའི་རེ་བ་བྱས།  དེ་ལྟར་བྱས་མཐར་སྒྲོག་ཙེ་དང་མེ་ཏོག་བུམ་པ་བསློགས་ནས་ཆག་པ་ མ་ཟད།   སྦྱིན་བདག་ལའང་རྡོག་རྒྱག་ཐེངས་ནས་ས་ཐོག་ཏུ་འགྱེལ་ནའང་བོང་བུས་ད་དུང་སྦྱིན་ བདག་གི་ལུས་སྟེང་དུ་འཛེགས་ནས་གླགས་ཡུས་ཤོད་རྩིས་བྱས།  ང་མི་ཚོས་དེ་ཚོའི་སྒྲ་ཐོས་འཕྲལ་ མར་ལྟ་བར་ཡོང་ནས་བོང་བུ་བོང་ཚང་ནང་དུ་ཡར་བཅུག  སྦྱིན་བདག་ཁོང་ཁྲོ་ཟ་ནས་ལམ་སེང་བོང་ཚང་ནང་དུ་སོང་ནས་ལྕག་ཚན་འཕྱར་བཞིན་ལེགས་པར་བརྡུངས།  བོང་བུས་བོང་བུ་དང་ཁྱིའི་དབར་གྱི་ཁྱད་ཆོས་མི་འདྲ་བ་དེ་མ་ཤེས་སྟབས་གྱོང་རག་པ་རེད།  དོན་དངོས་ཐོག་མི་དང་མིའི་དབར་ལའང་དེ་ལྟར་ཡིན་པས་ཆོག་ཤེས་མེད་པར་བཟང་ལད་ངན་ འགྱུར་བྱེད་པ་ནི་གླེན་ལྐུགས་ཀྱི་སྤྱོད་ཚུལ་རང་རེད།  དེས་མ་ཟད་རྟག་ཏུ་གོ་ལྡོག་གི་འབྲས་བུ་ཐོན་ལ་ཐ་ན་གྱོང་གུན་ཡང་རག་གི་རེད།

Как осел у собаки учился

Один человек держал осла и собаку. Что касается осла - он находился в ослином хлеву во дворе снаружи дома. А собака жила вместе с хозяином в одном доме. Пес был любимцем домочадцев и, поскольку у собаки была возможность добиться человеческой любви и заботы, хозяин всегда давал ему вкусную еду, пес с радостным видом махал хвостом и крутился у ног хозяина, потявкивал и подпрыгивал, а хозяин, радуясь, весело смеялся. 

Иногда хозяин, взяв его на руки, гладил по голове, расчесывал шерсть, он очень любил его.

Когда осел, который находился в это время в хлеву, видел это зрелище, он чувствовал себя несчастным. Ослик думал: «Эх. Он каждый день не делает никакой работы, только тявкает и тявкает, скачет и скачет, а кроме этого совершено ничего не делает. А ему дают вкусную еду, да еще хозяин сидит, взяв его на руки. Хотя я тяну мельничный жернов, таскаю грузы, моя пища- трава и мука, да к тому же я никогда не слышал, чтобы хозяин сказал мне хоть одно ласковое слово. Действительно нечестно». Думая об этом неравенстве все сильнее, однажды ослику пришла в голову странная мысль, и он решил учиться у собаки ее поведению.

По прошествии нескольких дней хозяин, не придав этому значения, забыл закрыть хлев и ослу представился шанс.  Осел вышел наружу и зашел в дом хозяина. Поскольку осел никогда не заходил внутрь хозяйского дома, хозяин по настоящему испугавшись, широко раскрыл рот, и так и сидел, не в состоянии выкрикнуть ни слова. Осел сразу замахал изо всех сил хвостом, двинулся в сторону хозяина, и со звуком «звяк» разбилась чашка, которую он смахнул хвостом со стола. Кроме того, осел, оказавшись рядом с хозяином, подражая прыжкам собаки, стал как попало скакать вокруг. Еще высунул язык и облизав руки хозяина, надеялся, что хозяин будет радостно смеяться.

Делая так, в конце концов, опрокинув стол, разбил вазу с цветами. Кроме того, случайно лягнул даже хозяина, из-за чего тот упал на пол. А осел в довершение еще и, забравшись на него, собрался ластиться. Услышав шум, домашние сразу прибежали, увидев все это отвели осла в хлев.

Хозяин, сильно рассердившись, сразу пошел в хлев и взмахнув плетью, хорошенечко отлупил осла.

Осел понес потерю, не зная разницу между ослом и собакой. В действительности, между людьми есть такая же разница, и неумеренно повторяя за кем-то хорошее, оно становится плохим действием. Это глупое поведение. Таким поведением к тому же всегда достигается противоположный результат, вплоть даже до потерь.